Czy zastanawiałaś się kiedyś co było pierwsze, żel, akryl, porcelana a może emalia do paznokci? I jak to dawniej było? Nie da się ukryć, że progres w stylizacji paznokci jest ogromny. Niegdyś dostępne jedynie dla nielicznych, dziś lakiery, narzędzia i preparaty pielęgnacyjne stoją na półkach w każdym domu, w którym mieszka choć jedna kobieta.
Dziś wydawać by się mogło, że na paznokciach wykonać można niemalże każdą stylizację, i co przyjdzie nam do głowy!! Moda, na upiększanie płytki trwa w najlepsze już wiele lat, a nawet wieków i rozwija się bardzo prężnie. Trudno nam jest wyobrazić sobie, że kobiety mogły nie malować w ogóle paznokci w ogóle. I słusznie, bo kobiety robią manicure niemal od zawsze !!!
Pierwsze informacje o zdobieniu płytki sięgają setek lat przed naszą erą!!! Zdobieniami paznokci jako pierwsi zainteresowali się Chińczycy , którzy jako pierwsi wynaleźli substancje do trwałego barwienia tej części ciała. Pewnego rodzaju lakieru, czy też barwników (barwniki pochodziły wtedy z substancji odzwierzęcych i roślinnych) używano w świecie Inków czy tez starożytnym Egipcie . Piękna Nefretete jako pierwsza zaczęła malować je na czerwono. Warto zaznaczyć, że kolor ten zarezerwowany był dla osób z królewskim rodowodem, później czerwień weszła na salony i panie wywodzące się z arystokracji również mogły upiększyć swoje dłonie.
Od roku 1880 na kobiecych dłoniach zobaczyć można było już „lakier” w postaci olejku głęboko wpolerowanego w płytkę olejku. Mniej więcej w tym okresie karierę rozpoczął migdałek – najpopularniejszy kształt płytki, cieszący się uznaniem kobiet. W XIX wieku również zaczęto używać patyczka z drzewa pomarańczowego, który początkowo służył jedynie dentystom w zabiegach stomatologicznych. Dwa wieki później w dalszym ciągu jest on używany do zabiegów manicure w gabinetach kosmetycznych.
Wiek XX to czas, w którym zaczyna się era pilników czy nożyczek. Wtedy także nastała moda na błyszczący lakier nakładany pędzelkiem z sierści wielbłąda, dalej dostępny tylko dla wybranych, ze względu na zaporową cenę. To również moment gdzie pojawiły się tez pierwsze emalie ochronne polecane kobietom, których płytka miała styczność z substancjami chemicznymi w pracy. Wiek XX to nieustanny wzrost świadomości pań na temat pielęgnacji paznokci i chęć posiadania zdrowej i estetycznej płytki.
Już przed pierwszą wojną światową kobiety wykonywały w domach pierwsze samodzielne manicure. Dostępne były w sklepach zestawy, w skład których wchodziły zmiękczacz do skórek, wybielacz patyczek, lakier oraz krótką broszurę informacyjną, a reklama w Vogue ostrzega „Nie obcinaj skórek” . Cały czas rosła świadomość i dobrze, bo wówczas w skład lakierów wchodziły … farby samochodowe!
W raz z początkiem lat 30. Zaczęto eksperymentować z przedłużaniem paznokci. Wszystko zaczęło się od Grety Garbo, która potrzebowała długich paznokci do roli. Jedną z pierwszych metod było przyklejanie do paznokci taśmy filmowej i malowanie jej na czerwono. W niewyraźnym czarnobiałym filmie, niedociągnięcia na paznokciach, nie miały szansy być zauważone. Aktorka tym samym rozpoczęła modę na długie paznokcie. Od tego momentu ówczesne kosmetyczki popełnia wiele błędów i podejmą wiele prób by w 1937 oficjalnie została opatentowana metoda stosowania tipsów do naprawy i przedłużania paznokci.
Lata 30 i 40 to czas udoskonalania składu lakierów, który z roku na rok stawał się coraz bardziej bezpieczny. Jest to okres kolorowych emalii, jednak zasady etykiety ostrzegają kobiety przed jaskrawymi barwami. Ponadto moda dyktuje dopasowanie koloru szminki do lakieru. I w ten sposób czerwień znów zdobywa podium. . Powstaje też pierwowzór francuskiego manicure – różowy krem w porcelanowym słoiczku i kredowo biały płyn nakładany pod końcówkę paznokcia. Gwiazdy światowego formatu , jak Rita Hayworth czy Marilyn Monroe, nie pojawiają się publicznie bez pomalowanych paznokci, kreując tym samym modę na stylizację. Męski manicure staje się tak samo popularny jak golenie czy strzyżenie
Lata 50. I 60 to czas, kiedy trwają prace nad udoskonaleniem techniki przedłużania paznokci. Do pierwszych prób nakładania akrylu stosuje się foliowe szablony.
Lata 70. to już prawdziwe szaleństwo tipsowe, nazywane „latami sztucznych paznokci” . Panie nosiły głownie długie paznokcie, a dekadę później można je już nazwać szponami. Powstają pierwsze salony piękności. Sztuczne paznokcie, które pokrywają cały paznokieć są wsadzane pod podniesioną skórkę by wyglądały jakby rosły wprost z palca, mogą być noszone tylko na specjalne okazje, gdyż każdy kontakt z wodą rozpuszcza klej.
W roku 1976 pojawił się pomysł na manicure francuski, który powstał o dziwo nie we Francji a w USA z myślą o aktorkach filmowych, które traciły zbyt dużo czasu na przemalowywanie paznokci do każdej nowej kreacji. Na salonach prym wiodą tipsy.
Lata 60 i 70 to czas pierwszych światowych mistrzostw stylizacji paznokci. I tu niespodzianka…. kolejny raz narzędzie dentystyczne przeniosło się do gabinetu manicurzystki – zaadoptowano frezarki dentystyczne i jubilerskie do powszechnego zastosowania przy akrylach. Rok 1982 – w Stanach Zjednoczonych pracowało ponad 80 000 stylistów paznokci i funkcjonowało 13 435 salonów paznokci. Na rynku pojawia się pierwszy system żelowy a lampa wynaleziona przez Jamesa Giuliano kosztuje 500 dolarów.
Powstają akrylowe systemy bezzapachowe. Rok 1990 to czas kobiet sukcesu, bizneswoman, dla których zadbane paznokcie to część profesjonalnego wizerunku i co najważniejsze jest to czas świadomego klienta.
Jak widać manicure jest bardzo ważnym elementem historii mody, filmu, stylu życia i punktem obowiązkowym w tematyce upiększania ciała. Od pierwszych nieśmiałych początków minęły tysiąclecia. Dziś nie ma jednej wyraźnej mody na stylizacje. Jedno natomiast pozostaje niezmienne: piękne i zadbane dłonie. Niezależnie od preferencji, stopnia zdobienia , długości czy kształtu paznokcia, kobiety uwielbiają mieć wypielęgnowane dłonie o zdrowym wyglądzie. Jest on niezbędnym elementem całego wyglądu. Fascynujący jest fakt, ile lat prób i błędów kryje się w słoiczku z kolorową emalią?
